wtorek, 22 maja 2012

Przeprowadzka.


Wciąż żyję i miewam się dobrze. Jestem poddana niestety przymusowej internetowej abstynencji. Nie powiem, żeby mi się to nie podobało, ale czasami brakuje mi dostępu do sieci. Zupełnie prozaiczne sytuacje: jak dojechać, gdzie coś kupić, poszukać ciekawych wydarzeń… Mam nadzieję, że ten stan nie będzie trwał długo.
Wprowadziliśmy się do nowego mieszkania na dobre. Wszystkie nasze rzeczy przewoziliśmy kilka dni, choć wydawało mi się, że prawie nic nie mamy. Raptem jedna szafa i duża komoda. Podczas pakowania okazało się, że mamy za mało kartonów, że połowa rzeczy w kuchni należy do nas (raczej do mnie, bo to przecież moje królestwo!), nie zapominając o łazience i wszystkich kosmetykach.

Nowe mieszkanie jest bardziej przytulne i z chęcią mówię o nim, że to nasze małe gniazdko. Na 48 metrach kwadratowych znalazło się miejsce na sypialnię, pokój do pracy, łazienkę z wanną i malutką, ale funkcjonalną kuchnię. Mieszkamy w kamienicy tzw. Gartenhaus, czyli drugiej linii zabudowań. Widok z sypialni umilają ogromne i jeszcze kwitnące kasztany, buki i coś jeszcze, ale dendrolog ze mnie żaden. Lubię rano otworzyć oczy i popatrzeć na kiwające się na wietrze korony drzew i posłuchać świergolenia wróbli i krakania sroki, która na jednym z buków uwiła sobie gniazdko. Na dole w małym brodziku mama kaczka uczy swoje 7 piskląt pływać. Najbardziej szczęśliwa jestem jednak z kuchni. W końcu moje królestwo należy tylko do mnie i mogłam w nim poustawiać wszystko dokładnie tak jak mi się podoba. Jestem dumną posiadaczką piekarnika elektrycznego, którego termostat działa idealnie. Po moich przejściach z piekarnikiem gazowy, który raz grzał a raz palił teraz jestem przeszczęśliwą kuchareczką. Piekę ciasta, siadam sobie na wygodnym krześle i patrzę jak drożdżówki wyrastają.

Co do krzesła… 3 dni po przeprowadzce mój mąż wyparzył przy swojej pracy wystawkę, a na niej dwa cudowne stare krzesła, które w mig zaadaptowaliśmy w naszej małej kuchni.
Gdyby nie brak internetu wszystko układałoby się znakomicie. Nie mogę Was na bieżąco informować o moich nowych berlińskich odkryciach, o libańskich knajpkach na Weddingu, o tureckich marketach ze świeżymi warzywami, o polskim chlebie, który sprzedają dosłownie za rogiem. Mam nadzieję, że wkrótce podłączymy się do świata i znów będę do Was częściej się odzywać. 




czwartek, 3 maja 2012

W kwietniu...

1. Ten blog przyciągnął mnie już na początku tego roku, jednak wielka miłość rozkwitła dopiero z wiosną. Co tu dużo mówić. Historie, którymi raczy nas autorka, puryzm języka polskiego, styl nieco a la Joanna Bator (co tylko podnosi wartość), ładne kadry, tęsknota za czymś nie dającym się złapać, może za dzieciństwem, może za beztroską młodością, podejście do wody, jezior i morza... Wszystko to składa się na wspaniałą całość, którą chciałoby się nazwać cukiereczkiem, ale ja zaryzykuję i nazwę ją Salmiakiem. Ciemna i cierpka słodycz zaklęta w słonej otoczce. Na początku może dziwić i niepokoić, jednak z czasem chcemy jej więcej, uzależniając się od niespotykanego smaku.

http://madeofnothing.blogspot.de/
2. Rachel Khoo i jej Mała paryska kuchnia to mój absolutny kulinarny nr 1 tego miesiąca! Świeża, inspirująca, z ciekawym podejściem do francuskiej klasyki, odziana w przepiękne sukienki i za duży trencz, o czerwonych ustach i niefrasobliwych włosach. Ja kuchnię francuską poznałam (jak chyba większość z nas) dzięki Julii Child, jednak Rachel wnosi do niej coś nowego, może nie nowoczesnego, jednak na tyle inspirującego, że mam ochotę sięgnąć do lodówki po śmietankę, jajka i masło, aby przygotować jakiś pyszny deser. Rachel Khoo jest też dla mnie pokrzepieniem, ponieważ kuchnia, do której się wkrótce przeprowadzam będzie cztery razy mniejsza od tej, w której gotuję obecnie. Kuchnia Rachel też jest malutka, co absolutnie nie ujmuje jej daniom!

Rachel Khoo

3. Zygmunt Bauman to niesamowity człowiek. Gdyby ktoś podsunął mi jego książki czy wywiady kilka lat temu to dziś byłabym mądrzejszym człowiekiem, jednak jego twórczość poznałam niestety dopiero kilka miesięcy temu, kiedy u mamy na półce znalazłam jedną z jego pozycji. Zawsze kiedy pojawia się w prasie (najczęściej w Wyborczej) zaszywam się w jakimś cichym miejscu i chłonę co ma do powiedzenia. To niesamowite, że jego umysł jest tak lotny. Modlę się o to, by w jego wieku móc powiedzieć, że dzień zaczynam od prasówki: New York Times, Le Monde i Gazeta Wyborcza. Starszy pan, a wie więcej o świecie współczesnej młodzieży niż niejeden socjolog grzejący fotel na wątpliwie wybitnych polskich uniwersytetach. Wywiad z nim ukazał się w kwietniu w GW, część możecie przeczytać w wersji internetowej. Pisze w nim o kradzeniu, pożyczaniu, oddawaniu i dzieleniu się, czyli o wszystkim co frapuje internautów w ACTA. 


4. Moje literackie odkrycie tego miesiąca to http://www.zehnseiten.de/! Serwis internetowy, w którym możemy wysłuchać 10 stron książki czytanej przez samego autora. Są tu wszystkie warte zauważenia książki, które pojawiają się na niemieckim rynku. Lubię słuchać autorów czytających swoje książki, wszystko jest bardzo estetyczne, czarno-białe, bez zbędnej muzyki i grafiki. Oczywiście bywa to niebezpieczne, ponieważ często chcę wiedzieć, co dzieje się dalej i muszę pobiec do najbliższej księgarni i wydać tam nieprzyzwoitą sumę...

5. Słoneczny i ciepły film z Berlinem w tle. Wkrótce lato! Jesteście gotowi!? (klik!)